حدود دو سال پیش، الکس هنیگ (Alex henige) در حال رانندگی به سمت خانه بود که تلی از آشغال های کنار جاده توجهش را جلب کرد. یک ایده به ذهنش خطور کرد:” چطور می شد اگر هر قطعه زباله به یک گیاه تبدیل می شد.” از این رو به فکر ساختن لیوان های کامپوزیتی افتاد که درون آنها دانه و بذری جاسازی شده و این لیوان در باغ های محلی یا فضاهای سبز رشد کرده و تبدیل به گل و گیاه می گردند.
تقریبا دو سال پیش، الکس هنیگ از سن لوئیس اوبیسپو (San Louis Obispo) جاییکه روی طرحهای معماری مطالعه میکرد به سمت خانه در سن دیگو در حال رانندگی بود. در جنوب بزرگراه شماره 101 کالیفرنیا، او با تلی از آشغال در کنار جاده مواجه شد. او جزو افراد دوستدار طبیعت بود و از دیدن این صحنه ناراحت شد. اما در همین لحظه ایده ای به ذهنش خطور کرد: چطور می شد اگر هر قطعه زباله به یک گیاه تبدیل می شد؟
این ایده در ذهن هنیگ باقی ماند تا اینکه او به آفریقای جنوبی و آمریکای مرکزی سفر کرد و در آنجا تأثیر منفی زباله و آلودگی در زندگی اجتماعی را از نزدیک تجربه کرد. در آنجا بود که آرزوی کاهش زباله های مردمی از ذهنش عبور کرد و تصمیم گرفت تا پروژه ای که در ذهن دارد را عملی نماید. او کاملا می دانست که دنبال چه چیزی است: یک لیوان کاغذی که بعد از استفاده به گیاه تبدیل می گردد.
به گفتۀ وی: “ایدۀ اینکه چیزها دور ریخته شوند و در نهایت این زباله ها در زیر زمین دفن شوند کمی عجیب به نظر میرسد.. وقتی متوجه رشد روزافزون تولید زباله و اینکه دفن آنها چه مشکلات بزرگی به همراه دارد شد، روی لیوانهای کاغذی خود تمرکز کرد که اولین پروژه وی بودند زیرا در همه جای جهان می توان شاهد حضور این لیوانها بود. هنیگ دریافت که آمریکایی ها روزانه بالغ بر 400 میلیون لیوان قهوه مصرف میکنند که سالانه نزدیک به 146 میلیارد لیوان میشود. لیوانهای قابل بازیافت نیز مشکلی را حل نمی کنند. کاغذ فقط به مقدار محدودی بازیافت میشود و بطور متوسط دو تا سه بار بیشتر نمی توان آن را بازیافت نمود زیرا فیبرهای آن دیگر غیر قابل استفاده می شوند و در پایان لیوانهایی که از کاغذهای بازیافتی تولید شده اند نیز با زباله ها دفن می شوند.
هنیگ به فکر ساختن لیوانهای کامپوزیتی افتاد که درون آنها دانه و بذری جاسازی شده و این لیوان پس از استفاده در تماس با آب و در باغهای محلی یا فضاهای سبز رشد کرده و تبدیل به گل و گیاه میگردند. برای مردمی که به باغ دسترسی ندارند او قصد داشت تا به جمعآوری لیوانها اقدام کند و سپس آنها را به مکانهای جنگلی و سرسبز منتقل نماید و یا آنها در پارکهای ملی که به سبب آتش سوزی دچار تخریب گیاهای و درختان شده اند رها نماید تا پوشش گیاهی آنها را ترمیم نماید.
هنیگ دریافت لیوانهای کاغذی که از نشاسته ذرت ساخته شده اند استحکام مناسبی برای نگهداری نوشیدنی های گرم دارند و در کمتر از 180 روز در طبیعت تجزیه میشوند. او همچنین روشی برای جای دادن بذر گلها و درختان بومی درون کاغذ سازگار با محیط زیست ابداع نمود که آن را در یک کارخانۀ محلی تولید کاغذ اجرایی نمود. جوهر بکار رفته در این لیوانها گیاهی بوده و زیست تخریب پذیر هستند. اخیرا هنیگ 23 ساله انواع خاک و شرایط آن و همچنین زمان تجزیه کاغذهای زیست پذیر و خطوط روی آنها را مورد آزمایش قرار داد. او همچنین انوع مختلفی از بذر را در مجاورت نوشیدنی های داغ و کاغذهای مختلف تحت نظر قرار داد.
هنیگ تا کنون حدود 200 نمونه اولیه از این لیوانها را ساخته است. پروژه اصلی او با نام استارت اپ Reduce Reuse Grow شروع شده است. بعد از موفقیتی که این لیوانها کسب کردند سودی در حدود 20.000 دلار آمریکا نصیب هگیت شد تا او بتواند روی نمونه تجاری در مقیاس بزرگ تمرکز نماید و هنوز هم برای توسعۀ پروژه خود به دنبال شریک میباشد. او با بخشهای مختلفی از جمله فروشگاههای زنجیره ای قهوه که علاقمند به محصولات وی هستند در حال صحبت است تا با او در این زمینه شراکت نمایند. در آینده، او میخواهد لیوانهای خود را به دیگر کشورها و قاره ها صادر نماید اما در حال حاضر روی تکمیل لیوان گیاه شونده تمرکز کرده است. او می گوید: "ما به دنبال این هستیم که مطمئن شویم محصولمان قبل از اینکه عرضه عمومی شود، به درستی کار کند." او آدم جاه طلبی است و گفته است که میخواهد محصولی تولید نماید که اثرگذار، جدید و رضایت بخش باشد.