هرچه در دنیای ادبی پیش می رویم ، چاپ و نشر در صدر لیست مباحثات قرار می گیرد. چرا؟ خوب ، به طور خلاصه ، بعضی از نویسندگان می خواهند خودشان آثار خود را چاپ کنند (معمولا ناشرمولف نامیده می شود) در حالی كه برخی دیگرمعتقدند آثار ادبی باید مسیر «رایج» یا سنتی چاپ را طی کنند. اما واقعاً دلیل این قضیه، چیست؟ استدلال واقعی این است که همه چیز به پول ربط دارد.
چاپ سنتی غالباً با نویسندگان و کتابهای نمادین در ارتباط بوده است. همچنین با شیوه صحیح چاپ کتاب هم در ارتباط است و دارای استانداردهایی است که جایگاه آن کتاب را در دنیای ادبیات، حفظ می کند. رک و راست باید بگوئیم که ناشران سنتی، دلایل خوبی برای تنفر ازناشر مولفان دارند . هدف این یادداشت کشف همه آنها است.
کیفیت
روش سنتی چاپ کتاب، ملاحظات و موانع زیادی دارد مثل طلایی که باید از آتش عبور کند تا خالص شود . به سردمداران این صنعت از جمله ویراستاران ، ناشران و هر شخصی که نقشی در زمینه نظارت و ارزیابی دارد، فکر کنید. آنها بیش از حد نیاز، اثر یک نویسنده را بررسی می کنند و به خاطر اهمیت ادبیات، اطمینان حاصل می کنند که این اثر به اندازه کافی خوب است که در قفسه قرار بگیرد و و متعاقباً به دست خواننده ی علاقه مند، برسد. در اصل، حتی اگر هیچ تضمینی برای کامل بودن یک اثر وجود نداشته باشد، باز هم بررسی می شوند، اما نکته قابل ذکر این است که چاپ سنتی کتاب، فرایند ساده ای نیست.
فکر می کنید نویسندگانی که خودشان کتابشان را چاپ می کنند، مدت زمان زیادی را برای کشف پتانسیل خلاقانه خود جهت تولید یک اثر هنری، صرف کرده اند که این اثر، دارای فاکتور تحسین برانگیزی است ، یا حداقل ، خوانندگان مختلفی را درگیر کرده است. خب ، ناشران سنتی احساس می كنند كه دستیابی به این موقعیت برای چنین نویسندگانی، به این آسانی ها هم نیست. . این امر به این دلیل است که این نویسندگان، هیچ مافوقی ندارند و حتی اگر این کار را انجام دهند ، به اندازه همتایان خود، تحت بررسی های زیادی قرار نمی گیرند. علاوه بر این ، بسیاری از ناشران سنتی را خواهید یافت که چاپ کتاب توسط نویسنده را نوعی توهین به دنیای نویسندگی و سنت ادبیات، می دانند. بله ، کار بدی است، اما توجه کنید به اینکه انتهای بازی برای ناشر مولفان ، بیرون بردن کتابهایشان از آنجا است. بنابراین ، شما نمی توانید ناشران سنتی را مقصر بدانید ، چون برخی از نویسندگانی که خودشان کتابشان را چاپ می کنند، از همه چیز باخبرند.
پول
در سال 2017 ، مجموع کتابهایی که ناشر مولفان چاپ کردند، 879/587 عنوان بود که 38 درصد افزایش یافت و نشاندهنده تغییر جهت و تأکید بر چاپ سنتی بود. اگر نویسنده هستید ، احتمالاً با افرادی روبرو شده اید که اصرار دارند خودتان کتابتان را چاپ کنید، فقط به این دلیل که درآمد بیشتری کسب کنید. واقعیت هم، همین طور است و حداقل ، یک مزیت حاشیه ای نسبت به چاپ سنتی دارد به همین دلیل، از آن متنفرند.
فرایند نشر حرفه ای سود شما را کاهش می دهد ، در حالی که نویسندگان می توانند بیشتر سود را حفظ کنند ، محتوا را متناسب با نظر خود توزیع کنند و تصمیمات مهم را اتخاذ کنند. برای مثال ، اگر نویسنده ای خودش کتایش را چاپ کند، ممکن است بین %50 تا 90٪ حق امتیاز داشته باشد در حالیکه در چاپ سنتی، به مقدار قابل توجهی کمتر خواهد بود. اما همه اینها به کانال توزیع بستگی دارد. قیمت ها متفاوت است چون هیچ استانداردی وجود ندارد که متناسب با همه باشد .
صرف نظر از مقدار پول، حداقل باید در نظر بگیرید که در چاپ سنتی، ناشران در بیشتر مراحل نهایی کردن یک کتاب، به شما کمک می کنند. این نکته ای است که به تازگی در میان ناشران مطرح شده است. اگر می خواهید کتاب بنویسید ، هرگز این کار را به خاطر پول نکنید. مطمئناً ، بعضی افراد تصور می كنند كه كتاب، كلیدی برای داشتن یک زندگی بزرگ است. واقعیت این است که ، فروش کتاب، رفاه شما را تضمین نمی کند. به عنوان مثال، نویسنده ای که اولین بار است یک کتاب منتشر می کند ، باید انتظار داشته باشد که مبلغ کمی پول در بیاورد. اگر بین 2 تا 4 هزار دلار پیش پرداخت گرفته اید، و کلیه مراحل هم در نظر گرفته باشید، حداقل 20 درصد از فروش کتاب را دریافت خواهید کرد. نکته این است که مجموعه کوچکی از نویسندگان وجود دارند که چاپ و نشر سنتی را بزرگ می کنند، مگر اینکه شما بخواهید برای لذت بنویسید .
شور و اشتیاق
تصمیم برای نویسنده شدن، ناشی از شور و اشتیاق است. اما سوال اینجاست؛ این اشتیاق دقیقاً برای چیست؟ بسیاری از نویسندگان طرفدار چاپ سنتی، ادعا می کنند که اشتیاق آنها به نویسندگی ناشی از علاقه انها به ترویج هنر نوشتن و ادبیات است که در حال از بین رفتن هستند. انها تصور می کنند ناشرمولفانی که خودشان کتابهایشان را چاپ می کنند با آثاری که نسبتاً خودخواهانه و متکبرانه است و خطاهایی هم دارند ، بیشتر به ادبیات آسیب می رسانند. .
علاوه بر این ، نویسندگانی که خودشان کار چاپ و انتشار کتاب را انجام می دهند، وقتی همه امکانات را در اختیار دارند یا تعداد زیادی از کتاب های چاپی خود را ذخیره کرده اند، ناشران سنتی را ترجیح می دهند. به عنوان مثال ، بازار مملو از از افراد زیادی است که شرح حال خودشان را دارند یا کتابهایشان در مورد شغل و رویدادهای زندگیشان است. اگرچه این به خودی خود بد نیست ، اما ناشران سنتی احساس می کنند که به طور کلی علاقه خاصی نسبت به ادبیات وجود دارد ، به ویژه در مورد مشتریانی که هر نوع کتاب چاپ شده ای را به عنوان یک کتاب چاپ شده خوب در نظر می گیرند. عجیب نیست؟
ناشران سنتی، عدم پیروی این نویسندگان از روند متعارف چاپ را ، ناخوشایند می دانند. آنها معتقدند که این یک روش نامناسب برای کسب درآمد و پول است که باید به طور شایسته به ناشران "حرفه ای" کتاب، برسد. هرچه اشتیاق به نویسندگی بیشتر شود ، ناشران سنتی از اینكه نام خود را در کنار این نویسندگان می یابند، متنفر می شوند چون احساس می کنند تنها چیز مشترکی که با این نویسندگان دارند، محتوای چاپ شده است. در غیر این صورت ، این نویسندگان "بی ذوق" ، بانی مرگ ادبیات خواهند بود و غالباً به دلیل عدم تحقیق، در قواعد نوشتن دچار خطاهایی می شوند که استانداردهای این صنعت را ، تضعیف می کند.
به طور کلی ، ناشران سنتی از این واقعیت متنفرند (هنوز هم این بحث وجود دارد) که این نویسندگان، کتاب های خود را به عنوان سرمایه ای می بینند که در نهایت مبالغ هنگفتی نصیب شان می شود، به جای اینکه با محتوای غنی خود بر خوانندگان و مشتریان، اثر بگذارند. این اشتیاق کاذبی که آنها ادعا می کنند ، حاکی از این است که نمی دانند چگونه با خوانندگان ارتباط برقرار کنند یا حتی نمی دانند آنها چه کسانی هستند.
نتیجه
نوشتن یک هنر است و چاپ نوشته ها، یعنی به سطحی از مقبولیت رسیده اند که انتخابی برای خوانندگان باشند. مطابق با این امر، هیچ قانونی علیه هرکسی که آثار هنری خود را به هر شکلی که بخواهد چاپ کند ، وجود ندارد و نباید هم وجود داشته باشد.