تقریبا دو سال پیش، الکس هنیگ از سن لوئیس اوبیسپو (San Louis Obispo) جاییکه روی طرح­های معماری مطالعه می­کرد به سمت خانه در سن دیگو در حال رانندگی بود. در جنوب بزرگراه شماره 101 کالیفرنیا، او با تلی از آشغال در کنار جاده مواجه شد. او جزو افراد دوست­دار طبیعت بود و از دیدن این صحنه ناراحت شد. اما در همین لحظه ایده ­ای به ذهنش خطور کرد: چطور می­ شد اگر هر قطعه زباله به یک گیاه تبدیل می­ شد؟

این ایده در ذهن هنیگ باقی ماند تا اینکه او به آفریقای جنوبی و آمریکای مرکزی سفر کرد و در آنجا تأثیر منفی زباله و آلودگی در زندگی اجتماعی را از نزدیک تجربه کرد. در آنجا بود که آرزوی کاهش زباله­ های مردمی از ذهنش عبور کرد و تصمیم گرفت تا پروژه ­ای که در ذهن دارد را عملی نماید. او کاملا می­ دانست که دنبال چه چیزی است: یک لیوان کاغذی که بعد از استفاده به گیاه تبدیل می ­گردد.

به گفتۀ وی: “ایدۀ اینکه چیزها دور ریخته شوند و در نهایت این زباله ­ها در زیر زمین دفن شوند کمی عجیب به نظر می­رسد.. وقتی متوجه رشد روزافزون تولید زباله و اینکه دفن آنها چه مشکلات بزرگی به همراه دارد شد، روی لیوان­های کاغذی خود تمرکز کرد که اولین پروژه وی بودند زیرا در همه جای جهان می­ توان شاهد حضور این لیوان­ها بود. هنیگ دریافت که آمریکایی­ ها روزانه بالغ بر 400 میلیون لیوان قهوه مصرف می­کنند که سالانه نزدیک به 146 میلیارد لیوان می­شود. لیوان­های قابل بازیافت نیز مشکلی را حل نمی­ کنند. کاغذ فقط به مقدار محدودی بازیافت می­شود و بطور متوسط دو تا سه بار بیشتر نمی­ توان آن را بازیافت نمود زیرا فیبرهای آن دیگر غیر قابل استفاده می­ شوند و در پایان لیوان­هایی که از کاغذهای بازیافتی تولید شده ­اند نیز با زباله­ ها دفن می­ شوند.

هنیگ به فکر ساختن لیوان­های کامپوزیتی افتاد که درون آنها دانه و بذری جاسازی شده و این لیوان پس از استفاده در تماس با آب و در باغ­های محلی یا فضاهای سبز رشد کرده و تبدیل به گل و گیاه می­گردند. برای مردمی که به باغ دسترسی ندارند او قصد داشت تا به جمع­آوری لیوان­ها اقدام کند و سپس آنها را به مکان­های جنگلی و سرسبز منتقل نماید و یا آنها در پارک­های ملی که به سبب آتش ­سوزی دچار تخریب گیاهای و درختان شده­ اند رها نماید تا پوشش گیاهی آنها را ترمیم نماید.

هنیگ دریافت لیوان­های کاغذی که از نشاسته ذرت ساخته شده ­اند استحکام مناسبی برای نگهداری نوشیدنی­ های گرم دارند و در کمتر از 180 روز در طبیعت تجزیه می­شوند. او همچنین روشی برای جای دادن بذر گل­ها و درختان بومی درون کاغذ سازگار با محیط زیست ابداع نمود که آن را در یک کارخانۀ محلی تولید کاغذ اجرایی نمود. جوهر بکار رفته در این لیوان­ها گیاهی بوده و زیست تخریب پذیر هستند. اخیرا هنیگ 23 ساله انواع خاک  و شرایط آن و همچنین زمان تجزیه کاغذهای زیست پذیر و خطوط روی آنها را مورد آزمایش قرار داد. او همچنین انوع مختلفی از بذر را در مجاورت نوشیدنی­ های داغ و کاغذهای مختلف تحت نظر قرار داد.

هنیگ تا کنون حدود 200 نمونه اولیه از این لیوان­ها را ساخته است. پروژه اصلی او با نام استارت اپ Reduce Reuse Grow شروع شده است. بعد از موفقیتی که این لیوان­ها کسب کردند سودی در حدود 20.000 دلار آمریکا نصیب هگیت شد تا او بتواند روی نمونه تجاری در مقیاس بزرگ تمرکز نماید و هنوز هم برای توسعۀ پروژه خود به دنبال شریک می­باشد. او با بخش­های مختلفی از جمله فروشگاه­های زنجیره ­ای قهوه که علاقمند به محصولات وی هستند در حال صحبت است تا با او در این زمینه شراکت نمایند. در آینده، او می­خواهد لیوان­های خود را به دیگر کشورها و قاره ­ها صادر نماید اما در حال حاضر روی تکمیل لیوان گیاه­ شونده تمرکز کرده است. او می­ گوید: "ما به دنبال این هستیم که مطمئن شویم محصولمان قبل از اینکه عرضه عمومی شود، به درستی کار کند." او آدم جاه ­طلبی است و گفته است که می­خواهد محصولی تولید نماید که اثرگذار، جدید و رضایت بخش باشد.