آنگونه که از خاطرات نامنسجم بانیان چنین تصمیمی خوانده می‌شود، تلاش برای گفتمان‌سازی در ابتدا، تغییر نگرش‌های نامناسب و ناصحیح، پس از آن و تحول در حوزه رفتاری کسانی بود که با این هنر صنعت کار می‌کنند و برایش برنامه می‌نویسند و سیاست‌گذاری‌اش می‌کنند.
امروز، روز ملی صنعت چاپ است؛ روزی که حالا، ردی از خاطراتش مانده و صفحات تقویم نشانی از آن ندارد.
نشستن این روز در تقویم ملی، حاصل ایده‌های مدیر کل وقت دقتر امور چاپ برای ساختن فضایی بود تا این صنعت نگرش‌هایی را تغییر دهد و منشا تغییراتی در حوزه این صنعت فرهنگی باشد،ایدههایی که از فردای تصویب و درج نام آن، رو به فراموشی نهاد و در سال 90 به بهانه نداشتن موضوعیت، از تقویم خداحافظی کرد.
بهانه دبیر وقت شورای فرهنگ عمومی هم جالب توجه بود که اگر قرار است هر صنعتی وارد تقویم شود، هر روز را باید به نام یک صنعت نامگذاری کرد و هکذا....
اما فلسفه و هویت این حضور در میان مناسبت‌های ایام سال، نه نامگذاری صرف، که گفتمان‌سازی برای یک اتفاق فرهنگی بود، اتفاقی که هم جنس فرهنگی داشت و هم جنس صنعتی.
آنگونه که از خاطرات نامنسجم بانیان چنین تصمیمی خوانده می‌شود، تلاش برای گفتمان‌سازی در ابتدا، تغییر نگرش‌های نامناسب و ناصحیح، پس از آن و تحول در حوزه رفتاری کسانی بود که با این هنر صنعت کار می‌کنند و برایش برنامه می‌نویسند و سیاست‌گذاری‌اش می‌کنند.
چیزی که، با وجود بودن در تقویم، برای مدتی و نبودن برای این روزها، حاصلی نداشت و روز ملی صنعت چاپ از حدشعار فراتر نرفت. حتی در دویستمین سال ورود صنعت چاپ به ایران که در همه کشورها جشنی یکساله می‌گیرند، و در ایران به مراسمی شعارگونه خلاصه شد، هم ذره‌ای از ایده‌های اصلی بانی این روز نشانی نداشت. تعجبی هم ندارد که این روز از تقویم پر بکشد و به راحتی از صفحات آن خداحافظی کند، و صدای کسی هم در نیاید، که حرمت امامزاده را متولی‌اش نگه می‌دارد و بس!
حتی برپایی جشن‌هایی برای روز ملی صنعت چاپ، که حالا در استان‌های دیگر هم برپا می‌شود، نتوانسته است نقشی در خور در این صنعت داشته باشد. این نقش، قدر مسلم موخری است که در ادامه مقدم باید بیاید و اگر مقدم درست ننشسته باشد، موخر هم درست نخواهد نشست.
اینها حرف‌هایی پوچ نیست، مبانی تحلیلی در ذهن کسی است که برای صنعت چاپ برنامه داشت و روزی را به نام صنعت چاپ وارد تقویم کرد تا این صنعت، صنعت باشد و قدر فرهنگی وهنری‌اش هم دانسته شود و در میان همگان جایگاهی در خور داشته باشد.
به هر حال این روز هر چند گرامی است و فضایی فراهم می‌آورد تا فعالان این عرصه گردهم آیند و از بزرگان و برگزیدگان قدردانی کنند، اما همه چیزی نیست که باید باشد. به نظر می‌رسد برای این صنعت مهم در جهان و نه چندان مهم در ایران، باید از جنس همان ایده‌های نامگذاری روز ملی صنعت چاپ، تدبیری اندیشیده شود تا این صنعت در جایگاه درست خود بنشیند و ارج بیند.اشa