با انتشار خبر تدوین برنامه پیشنهادی جامع آموزش چاپ در استان‌ها بار دیگر ضرورت‌ها و راه‌های حل مشکلات صنعت چاپ در زمینه‌های مختلف خود را نشان داد.
پیش از این دفتر امور چاپ با ارسال پرسشنامه‌ای به مدیران و فعالان چاپ استان‌ها، خواستار دریافت نظرات این فعالان برای تدوین آیین‌نامه( در پرسشنامه دستورالعمل) راه‌اندازی و نظارت بر واحدهای چاپی شده بود.
روح حاکم بر فعالیت‌های دفتر امور چاپ در دوره جدید و دو آیین‌نامه‌ای که سخن از آن رفت نشان می‌دهد که مدیر کل تازه این دفتر در صدد کمک به حل مشکلات این صنعت است؛ صنعتی که از بیخ و بن مشکلات اساسی دارد و حل این مشکلات بدون برنامه‌ریزی‌های بنیادی و اساسی از یکسو و از سوی دیگر استفاده از نظرات کارشاسان و فعالان دردمند و دغدغه‌مند این صنعت و دست‌اندرکاران پیرامونی آن ممکن نیست.
هنوز آیین‌نامه پیشنهادی برای بحث آموزش را کسی ندیده است و با وجود ادعای این دفتر مبنی بر تدوین آن توسط کارگروه آموزش، محتوای آن مکتوم است، اما نگاهی به پرسش‌های پرسشنامه آیین‌نامه راه‌اندازی و نظارت بر واحدهای چاپی کافی است تا به عمق این مساله پی ببریم.
در وهله نخست این پرسشنامه مبنای تدوین دستورالعمل اعلام شده است، چیزی که هم خنده بر لبان می‌نشاند و هم تاسف در پی دارد. متاسفانه مدیران هنوز نمی‌دانند دستور العمل در واقع تعیین شیوه و روش کار است، در حالی که آیین‌نامه در راستای قانون مصوبه تدوین می‌شود که پیش از این به تصویب مجلس رسیده باشد. در واقع آیین‌نامه مذکور در راستای قانون اهداف و وظایف وزارت ارشاد مصوبه اسفند 1365 مجلس و تایید شورای نگهبان در اردیبهشت 66 و براساس بند 16 ماده 2 این قانون صورت می‌گیرد.
در وهله دوم پرسش‌هایی است که از فعالان پرسیده شده است تا مبنای این آیین‌نامه( دستورالعمل) قرار گیرد. تهیه و تدوین پرسش‌ها در ابتدایی‌ترین صورت ممکن باز هم خنده بر لبان می‌نشاند و باز هم تاسف به دنبال دارد.
پرسش‌های کودکانه‌ای چون «آیا دفاتر فنی چاپخانه است؟» یا «آیا با جریمه پلمب دستگاه موافقید؟» یا «آیا با صدور شناسنامه برای دستگاه‌های چاپ موافقید؟» و پرسش‌های دیگر نشان می‌دهد که نه کار کارشناسی دقیقی روی این پرسش‌ها صورت گرفته و نه تهیه‌کننده پرسش‌ها به خود زحمت داده ذره‌ای فراتر از بینی خود را ببیند.
از پرسش‌هایی که در این پرسشنامه وجود دارد و نشان می‌دهد نافی قانون‌های این حوزه است«حذف شرط سال ساخت برای دستگاه‌های وارداتی است» که در دو حوزه کتاب و چاپ به شدت رعایت می‌شود و در حوزه‌های دیگر صنعتی هم اعمال می‌شود.
پرسش‌های بخش آموزش هم دست‌کمی از پرسش‌های آیین‌نامه راه‌ندازی و نظارت بر واحدهای چاپی ندارد. گویا به نقض خوشبینی اولیه که در بالا اشاره شد منجر می‌شود که مدیریت دوره جدید هم نمی‌خواهد، یا نمی‌تواند تلاشی برای کمک به حل مشکلات این صنعت کند.
گذشت یکسال از دولت تدبیر و امید و برنامه جشنواره چهاردهم صنعت چاپی که به شکلی نامحترمانه برگزار شد، اگرچه کمی فعالان این صنعت را دلسرد می‌کند، اما هنوز سه سال دیگر از این دولت که با امید به میدان آمده، مانده است و امیدبسیار است که امید هم به این صنعت دلسرد بازگردد و راهی گشوده شود.