در حوزه آموزش چاپ مشکلات زیادی دارد اما من فکر می‌کنم یکی از اساسی‌ترین مشکلات ما کتابهای درسی این حوزه است. کتابهای درسی  و منابع علمی رکن اصلی آموزش علم است که متاسفانه در کشور ما و مخصوصا در رابطه با رشته چاپ چندان به آن اهمیت داده نمی‌شود. برای مثال در حال حاضر من در واحد 5 علمی کاربردی به دانشجویان رشته چاپ واحد ماشین آلات و و تکنولوژی جعبه سازی را تدریس می‌کنم اما هیچ منبع درسی یا علمی برای این واحد وجود ندارد و داشنجویان مجبور هستند با جزوه‌هایی درس بخوانند که از روی منابع خارجی ترجمه کرده‌ام و این اصلا خوب نیست چرا که تنوع در منابع وجود ندارد و دانشجو امکان مطالعه و تحقیق را ندارد و خیلی از دانشجویان هم زبان انگلیسی را به خوبی نمی‌دانند که بتوانند از منابع اصلی استفاده کنند و نتیجه خوبی هم که همان بالارفتن سطح علمی دانشجویان است دربر نخواهد داشت.

اینکه ما در کتابهای درسی و منابع علمی کمبود داریم چند دلیل عمده دارد اولین دلیش این است که متاسفانه مسئولان بدون برنامه‌ریزی اولیه اقدام به راه انداختن واحدهای اموزشی می‌کنند بدون اینکه به خروجی نهایی این واحدها اهمیت بدهند. دلیل دوم نبود اساتید مجرب در این زمینه است که متاسفانه به جز در موارد معدودی ما اساتیدی نداریم که بتوانند منابع علمی قابل اتکائی ارائه دهند. دلیل سوم هم هدفمند نبودن تخصیص بودجه‌های تحقیقاتی است؛ یعنی ما بودجه‌هایی که برای کارهای تحقیقاتی داریم در جای درست خودشان هزینه نمی‌شود و این مشکلی است که حتی دو مشکل اول را هم تحت الشعاع قرار می‌دهد زیرا یک استاد دانشگاه و یا یک محقق به فرض اینکه توانایی تالیف یا ترجمه یک منبع علمی موثق را هم داشته باشد اگر انگیزه ای برای انجام این کار نداشته باشد برای مثال اگر این شخص برای گذران زندگی درآمد کافی نداشته نمی‌تواند کارش را به نحو احسن انجام دهد مگر اینکه آدم متمولی باشد و صرفا با هدفهای شخصی کار تحقیقاتی بکند که این به ندرت پیش می‌آيد و نمی‌توان برای پیشبرد اهداف علمی گسترده روی آن حساب کرد.

فکر می‌کنم چاره این مشکل این باشد که پیش از هرچیز یک کار گروه تشکیل شود که اعضای آن واقعا در این زمینه کارشناس باشند و با برنامه ریزی برای تالیف کتابهای علمی– آموزشی بودجه‌ها را هدفمند هزینه کنند و کارهای تحقیقاتی را به دست اساتید مجرب بسپارند در غیر این صورت باید گفت مراکز آموزشی ما به عملکرد کنونی‌شان نمی‌توانند مفتخر باشند حتی اگر هر روز کنفرانس‌های کلان و کلاسهای آموزشی پرحاشیه و پرسرو صدا تشکیل دهند و سالانه تعداد زیادی فارغ‌التحصیل داشته باشند.